In plaats van aan mijn column te beginnen, zie ik allerlei mailtjes voorbij komen die schreeuwen om aandacht. Eigenlijk heb ik daar helemaal geen tijd voor want Nikita wacht op haar stageverslag. Het redigeren vind ik nog steeds zo leuk en ook het vertrouwen dat ze me geeft doet me goed. Het is fijn om je gewaardeerd te weten. Zeker door je eigen kind. Ze heeft echt hart voor haar vak, dat proef ik uit alles. Ook voelt zij zich trots als haar coachee vooruitgang boekt. Ondanks de tijdsdruk duik ik snel even in een artikel dat Richelle me stuurde.
Luc van Loon meer eiwitten en meer bewegen
Het is een interview in het NRC met Luc van Loon over het belang voor onze spieren om voldoende eiwitten te eten en om daarnaast vooral voldoende te bewegen. Richelle weet nog wel hoe erg ik het vond toen ik tijdens mijn Raw-periode ontdekte dat ik plotseling behoorlijk wat spierweefsel was kwijtgeraakt. Ik at toen weliswaar bergen fruit en groente, maar kreeg amper eiwitten binnen. Totdat ik weer eens een spijkerbroek aantrok. Mijn skinny-jeans leek wel een pofbroek, zo flubberde hij om mijn bovenbenen, een plek waar ik helemaal niet wilde afvallen. Sindsdien ben ik overgestapt op het South Beach Dieet, maar dan wel de Paleoversie, want met granen, suikers en geraffineerde producten ben ik al een tijdje klaar. Het South Beach Dieet is gebaseerd op de juiste vetten en juiste koolhydraten. Snelle koolhydraten jagen je bloedsuikerspiegel omhoog, dus sinds ik koolhydraatarm eet, heb ik veel minder opvliegers en wordt langzaamaan eindelijk mijn buik weer wat platter. Die leidde een compleet eigen leven sinds ik in de overgang terechtkwam.
Koolhydraatarmrecept.nl
Nikita smeekte me al om ‘gewoon’ te koken als ze straks bij mij is. Maar wie weet wat er gebeurt als ik wat recepten maak die bijvoorbeeld op de website van koolhydraatarmrecept.nl staan. Anna-Karina schrijft zo aanstekelijk en haar recepten zijn zo eenvoudig dat je niet weet welk gerecht je het eerst moet maken. Zo stuurde ze vandaag een nieuwsbrief over een bloemkoolstamppotje met rucola. Daar komt dus geen aardappel aan te pas, maar die is me een partij lekker. En wat ook super handig is, achter elk ingrediënt staat het aantal koolhydraten vermeld. Zo ga je spelenderwijs bewuster eten. Als ik niet oppas blijf ik de hele ochtend op haar site rondneuzen, ongelofelijk wat zij allemaal voor lekkers maakt, tot snoep en gebak aan toe.
Zo wil ik zeker haar hartige taartbodem uitproberen voordat Nikita komt, zodat we misschien toch een ‘echte quiche’ kunnen eten. Ik had Nikita namelijk al voorgesteld om hem zonder korst te eten, maar die vindt ze juist het aller lekkerst. Misschien ervaart ze bij mij een beetje hoe je heerlijk kunt eten en kunt afvallen tegelijk door slechts je snelle koolhydraten op een slimme en lekkere manier te beperken. Daarnaast is volgens Van Loon beweging voor de spieropbouw een grote must. Helaas is door haar knieblessure het kickboksen al maandenlang onmogelijk. Ze doet nu een inhaalrace met bikini-oefeningen.
Moest het even kwijt
Het was de afgelopen jaren soms best moeilijk om contact te krijgen met Nikita, behalve via Skype. Dat zijn altijd heerlijke momenten, mits de internetverbinding goed is. Met Facebook doet ze weinig meer. Ik ben de enige die haar daar ‘stalkt’, zoals ze een keer fijntjes opmerkte. Haar mailtjes beantwoordt ze regelmatig, maar niet altijd. Maar sinds een tijdje appen we. Wat een fijne manier om even snel contact te hebben. Al is het maar een hartje of kusje wat je stuurt. Je kunt zien of het bericht is aangekomen en of het al is gelezen. En we kunnen gratis bellen. Zomaar heel eventjes als ze op de bus staat te wachten bij haar werk bijvoorbeeld. Ja, haar werk, zo noemt ze haar stageplek. Ze heeft het ook altijd over haar ‘collega’s’. Die mogen haar graag en moeten af en toe wel lachen om haar. Dat blijkt wel uit dit soort mailtjes:
SNEEUW
‘zit ik hier achter de computer bij het raam (en verwarming)
begint het buiten te sneeuwen!
zoooo leuk om te zien!
moest het even kwijt haha.
mijn collega’s lachen om mij’
Het was niet de eerste keer dat Nikita sneeuw zag, maar voorgaande keren lag het er al toen ze het zag. Dit keer echter zag ze het ‘live’ uit de lucht vallen. Later vertelde ze: ’Ineens vielen er allemaal van die dingen uit de lucht. Steeds groter en sneller.’ Hier had ze al heel lang op gewacht.
Nog 22 dagen
Maar aan alle leuke dingen kleven ook wat minder leuke. Door de gore drab die op straat ontstaat nadat er is gepekeld, is het lastig lopen en fietsen en al helemaal als die grijsbruine massa daarna weer aanvriest. Wat later die week zette de dooi in. Toen regende alles schoon maar ging het gelijk ook weer vriezen. De straten waren spiegelglad. Ze appte: ‘Mam! Ik was bijna vier keer uitgegleden van de bushalte tot mijn werk!’
Ik ben dan allang blij met dat woordje ‘bijna’, want op een nieuwe blessure zit ze vast niet te wachten zo aan het eind van haar stage. En natuurlijk ook niet vlak voor vertrek naar Bonaire. Nog 22 dagen. De tijd vliegt. Nu zij nog.
Christel Cosijn, in: Amigoe, 28 januari 2016.