Beelddenkers

Big Bang Express: Christel Cosijn en Richelle van den Dungen Gronovius
Het hagelt, het hagelt! Nikiet stuurt me een kort App-filmpje. Haar stem klinkt nog dik van de slaap terwijl ze loom de wit behagelde plekken in de tuin aanwijst. Gisterenavond is ze via Amsterdam Centraal naar het verjaardagsfeestje van Soekie geweest en is blijkbaar weer veilig thuis. Die twee hadden vroeger ook al veel lol. Soekie zat vol gekke streken en daar was Nikita wel voor te porren. Zij dansten samen in de dansgroep van Soekie’s moeder en vormden de inspiratie voor de karakters van Nikita en Claire in Black Mamba. Inmiddels zijn ze ieder een totaal andere weg ingeslagen. Zo steelt Soekie steeds vaker de show in de glamourwereld, terwijl Nikita stage loopt bij gedetineerde jongeren. De wereld lonkend aan hun jonge-vrouwen-voeten. Ik slik snel mijn bezorgdheid in en zwijg de Europese terreur dood.

Nikita is blij als ik meekijk met haar stageverslagen. Ze schrijft leuk. Beeldend. Alsof ik er zelf bij ben geweest. Over beelden gesproken. Uit een van haar verslagen meen ik op te maken dat de jongen die ze coacht mogelijk een beelddenker is. Het is een gevoel waarvan ik niet goed weet waar het vandaan komt. Al googelend verzamel ik wat informatie.

Beelddenkers verliezen snel de aandacht bij een verhaal of gesprek. De woorden roepen namelijk beelden op en door die beelden raken ze afgeleid. Dat is zeer vermoeiend. De verhalen van een beelddenker zijn vaak onsamenhangend, omdat hij grote gedachtesprongen maakt. De zinnen staan als het ware los van elkaar, zonder verband.

Er begint me iets te dagen.

Beelddenkers hebben over het algemeen een fotografisch kortetermijngeheugen, omdat ze de beelden opslaan. Ze nemen heel intuïtief beslissingen en doen veel op gevoel. Ze hebben moeite met automatiseren. Meestal zijn ze erg creatief en hebben vaak een goed ruimtelijk inzicht. Beelddenkers hebben graag de vrijheid om zelf te bepalen hoe ze iets aanpakken.

Dit komt me zeer bekend voor.

Beelddenkers kunnen ook goed de strekking van een zin onthouden, maar interpreteren anders, zoals ‘de mus zit op het dak’ als ‘de vogel zit op de schuur’. Dat komt omdat ze meerdere dingen tegelijk in hun denkmodel moeten zetten. Voor anderen is het dan niet altijd duidelijk wat er bedoeld wordt. Het scheiden van hoofd- en bijzaken is moeilijk en zij hebben vaak communicatieproblemen met de leerkracht en medeleerlingen.

www.christelcosijn.com

Nieuw hoofdstuk van mijn handleiding

Jeetje, wat herken ik mezelf in deze beschrijvingen! Geen wonder dat er zo vaak communicatieproblemen waren in mijn leven. Inmiddels weet ik wel: ‘it takes two to tango’, maar wat heb ik me vaak ellendig gevoeld. Buitengesloten. Eenzaam. Machteloos. Boos. Miskend. En totaal onbegrepen.

Totdat ik de rollen omdraaide.

Ik stopte geen energie meer in het begrip zoeken bij anderen, maar in het begrijpen van mezelf. Beelddenken vormt een nieuw hoofdstuk van mijn handleiding. Bij mij schieten er blijkbaar gemiddeld zo’n 30 beelden per seconde door mijn hoofd tegenover 2 woorden bij een taaldenker. Beelden die allemaal razendsnel gescreend moeten worden op relevantie. Dieren en inheemse volkeren denken ook in beelden. En kinderen. Daarom vond ik de opleiding Kindertekeningen Analyseren waarschijnlijk zo geweldig. Deze deed een beroep op mijn intuïtieve interpretatie van beelden. Aan de andere kant ergerde ik me groen en geel aan de onzorgvuldig geschreven cursus Online Coaching. Vage leerstof kan ik erg moeilijk verwerken, juist omdat ik letterlijk lees wat er staat en niet wat de cursusmaker misschien heeft bedoeld. Niet meer zoals vroeger bij ons thuis.

Familie Christel Cosijn

Ik groeide op in een mijnenveld

In ons grote gezin werd gesproken in metaboodschappen; elk woord had een dubbele bodem en bovendien praatte iedereen door en langs elkaar heen. Ik groeide op in een mijnenveld. Om beter te leren communiceren had ik mensen nodig die me echt wilden begrijpen, geduldig doorvroegen naar wat ik precies bedoelde, in staat waren me te volgen op hoger denkniveau zonder zich te storen aan de onnavolgbare gedachtensprongen in mijn verhalen.

Ik had het geluk Richelle te ontmoeten. Haar schrijf- en communicatietrainingen leerden mij meer balans vinden tussen de werelden van woord en beeld. Langzaam liet ik mijn defensieve houding varen en leerde op mijn beurt echt luisteren naar anderen. Onbewust compenseerde ik het beelddenken toen al, door heel letterlijk te lezen wat er staat en heel letterlijk te zeggen wat ik bedoel, want denken dat je hebt gezegd wat je bedoelt, leidt tot veel misverstanden en ruzies. Op mondiaal niveau zelfs tot oorlog.
Lange tijd twijfelde ik dus enorm aan mezelf, want behalve thuis, was er natuurlijk op school en later op mijn werk enorm veel miscommunicatie, een ultieme voedingsbodem voor een totaal verkeerd zelfbeeld. En wanneer je nergens wordt begrepen en geen aansluiting vindt, raak je bovendien geïsoleerd. Zo doolde ik rond als Alice in Wonderland.

Christel_Nikita_Beelddenker
Maar net als in echte sprookjes werd ook mijn harde werken beloond met veel geluk. Een van die gelukken was Nikita. Zij had geen vooroordelen, was loyaal en begreep mij vaak zonder woorden. Het verbaasde me dan ook niets dat ze voor de opleiding Toegepaste Psychologie koos. Misschien zijn sommige ontdekkingen over mezelf ooit aanleiding voor haar tot wetenschappelijk onderzoek. Bijvoorbeeld over jezelf isoleren en geïsoleerd worden. Of over de relatie tussen beelddenkers en gedetineerden. Maar eerst google ik nog even verder. Blij met mijn vrijheid. In woord én beeld.

Christel Cosijn, in: Amigoe, 26 november 2015.

Vakantie

Vakantie

Maandag liep ik over de boulevard. De rust die ik normaliter onder het lopen ervaar ontbrak dit keer. Het Track and Trace-systeem van de postdienst gaf gisteren melding dat mijn nieuwste studie is gearriveerd, Oplossingsgerichte Therapie. Ik grinnik even want geduld is niet bepaald mijn sterkste kant. Een karaktertrekje dat ook de genen van Nikita heeft bereikt. Nu het einde van haar 2e schooljaar nadert, bemerk ik haar zin om verder te gaan. Hup, afsluiten dit jaar en even stoom afblazen. Vakantie! Nee, ze heeft geen rust om naar huis te komen; haar eilandvriendinnetjes zijn inmiddels ook geslaagd en staan op punt van vertrek naar Nederland. Tussen haar tentamens door treint Nikita zelfs een dagje op en neer van Haarlem naar Den Bosch om een woning te checken voor een van hen. Mijn onzichtbare Nikita die ik altijd met me meedraag, stop ik steeds wat dieper weg, accepterend dat dit er nu eenmaal bij hoort. Ik ben bij lange na niet de enige. Veel ouders gingen mij voor en ook binnenkort staan veel gezinnen weer afscheid te nemen op de airport. Dan houdt niemand het droog.

Spell-check-mama
Maandag had Nikita haar laatste tentamen en moest ze tevens haar laatste verslagen inleveren. Haar Nederlandstalige spell-checker is nog steeds niet geïnstalleerd op haar inmiddels minder nieuwe laptop en ik hoop stiekem dat ze deze ook nooit laat installeren. Als spell-check-mama krijg ik namelijk zeer vertrouwelijke rapporten onder ogen. Deze gaan niet alleen over haar projecten en school, maar ook over haar persoonlijke ontwikkelingen en belevenissen. Maar niet alleen therapeuten hebben beroepsgeheim, ook moeders hebben dat. Dit wil zeggen dat wanneer je kind je intimiteiten toevertrouwt, je deze voor je moet houden. Ook al ben je nog zo ontroert dat je het graag zou willen delen. En je haalt het natuurlijk al helemaal niet in je hoofd om die in de krant te zetten. Aan een kant valt me dat zwaar, juist omdat ik zo trots ben op haar. Maar zwijgen is goud en een goede training.

Online coaching
Het afgelopen jaar zijn we ook een soort studentcollega’s geworden. Toen ik op mijn Facebook schreef dat ik mijn diploma’s had gehaald voor Online Coaching en voor Kindertekeningen Analyseren, reageerde ze dat ze trots op me was. ‘Maar, mam’, zo chatte ze later, ‘jij hebt natuurlijk wel veel minder vakken dan ik.’ En daar heeft ze een punt. Ik doe er één per keer. Maar ik ben niet te stuiten.
Afgelopen weekend hebben Richelle en ik druk beraad gehouden. Er is geen betere plek voor een vergadering dan Klein Bonaire. De creativiteit stroomt dan extra hard en je kunt er tijdens het wandelen en zwemmen ongestoord brainstormen. Inmiddels zijn de domeinnamen aangevraagd en de taken verdeeld. Maar eerst gaat Richelle nog even lekker uitrusten na een enerverend schooljaar met stressmomenten. Stressreductie is een effectieve manier om op de been te blijven. Maar niet alleen voor leerkrachten werkt online coaching. Soms ligt een oplossing zo dichtbij dat je hem daardoor juist niet kunt zien door de zo geheten blinde vlek. Daar heeft iedereen wel eens last van.

5-daagse schrijftraject
Sinds mijn oproepje in de vorige column om mee te doen aan mijn 5-daagse schrijftraject, waagden er een aantal lezers de stap. Een dame voelde zich onzeker op allerlei gebied en gaf op de 5e dag aan dat ze al haar verwachtingen had losgelaten. Van moeten en onzekerheid, switchte zij naar openstaan voor wat er op haar pad komt. Sindsdien gebeuren er allerlei positieve dingen in haar leven, juist met de dingen waar ze zo onzeker over was.
Er was ook een dame die al 20 jaar kampt met fobieën, waaronder de vrees voor openbaar vervoer, openbare ruimtes en mensenmassa’s. Ze wilde haar leven terug, zo schreef ze. De 2e trajectdag meldde ze dat ze te moe was om te schrijven, omdat ze met haar zoon uit lunchen was geweest! En dit weekend gaat ze zelfs naar een popfestival! Eenmaal begonnen gaat het proces dus gewoon door. Het lijkt wel magic.
De derde persoon zit al lange tijd zonder werk. Op de 3e trajectdag werd hij uitgenodigd voor een oriënterend gesprek. Uiteraard zijn geen van bovenstaande successen mijn verdienste. Ik bied slechts aan om mee te kijken naar hoe het anders kan.

Aanmelden gratis schrijftraject
Maandag lag ik dus al vroeg bij de deur van het postkantoor. De baliemedewerkster gaf aan dat volgens hun systeem het pakket nog niet was gearriveerd. Een lang verhaal kort: een paar telefoontjes en acht uur later toog ik alsnog zielsgelukkig met het studiepakket onder mijn arm naar huis.
Vakantie? Niet voor deze student. ‘Maar ja, mam’, hoor ik Nikita al zeggen: ‘Jij hebt natuurlijk wel maar 1 vak.’ En zo is het maar net. Fijne vakantie iedereen! Heel veel sterkte met uitzwaaien van de bursalen. En, mocht je in de vakantie zin hebben om te kijken hoe je je leven anders kunt inrichten of hoe je dat ene ding kunt aanpakken waar je zo tegen op ziet, wacht dan niet te lang. Totdat de officiële website online gaat, kun je je nog aanmelden voor een gratis schrijftraject door een mailtje te sturen naar Christel Cosijn: info@bigbangexpress.com

Door Christel Cosijn, in: Amigoe, 25 juni 2015