Vrijdag is Nikita teener-af! De weeën begonnen tijdens het Kindercarnaval in Playa. Wat vliegt de tijd toch. En wat ben ik zelf veranderd in die 20 jaar. Vroeger was ik er als de kippen bij als het om een feestje ging, maar tegenwoordig lijk ik wel een bejaarde. Ik zit het liefst thuis met mijn neus in de boeken. Het Carnavalsweekend breng ik zelfs met een Bonairiaans wetboek door.

Klinische Psychologie

Omdat ik studeren zo verslavend vind, bestelde ik opnieuw een studie. Grinnikend vraag ik Nikita of ze een boek voor me kan meebrengen: het 760-pagina-dikke ‘Filosofie van de waanzin.’ Zij komt toch met een halflege koffer zodat ze een heleboel onverkrijgbaar lekkers naar Nederland kan meenemen. Waanzin? Ach, over waanzin gesproken.

Trappelend van ongeduld volg ik mijn pakket Klinische Psychologie via Track & Trace. Op vrijdagmiddag, net voor het Carnavalsweekend, kan ik het komen halen. Jippie! Mijn auto is stuk dus pikt vriendin Linda me op.

ABB verwarring

Op het postkantoor zakt mijn hoerastemming als blijkt dat ik $38 dollar ABB moet betalen. We mogen omlopen en komen in gesprek met een vriendelijke Douane Dame die, zo blijkt duidelijk, haar werk vol overgave doet. Een uur lang belt ze geduldig over en weer met collega’s die het ook niet weten. De Douane Dame komt er niet uit. Betreft het hier een zending met een te verwaarlozen inhoud? Niet te verwarren met een waardeloze inhoud. Of, zo oppert Linda, valt de zending wellicht onder ‘documenten van wetenschappelijke aard’? De Douane Dame blijft overtuigd dat niet is bewezen dat de ABB onterecht is geheven.

Ik heb te doen met haar. Niet vanwege haar baan maar vanwege haar werkruimte; een piepklein armzalig, ongezellig hokje, met uitzicht op een rommelige en lawaaierige grote ruimte waar iedereen in- en uitloopt, met als gezelschap een computer die niet verbonden is met de rest van de wereld. Hoe is dat toch mogelijk anno 2016?

Geen van haar collega’s kan uitsluitsel geven. Dus we kunnen praten als Brugman, eerst moet de ABB worden afgerekend en dan mag het pakket mee. Het kan haar anders haar baan kosten. Na Carnaval kan ik eventueel mijn ABB terugkrijgen. De logica ontbreekt zodat Linda en ik uitgeput neerstrijken bij ‘Cuba’. Wat lacherig proosten we op deze heerlijke maar vaak zo onbegrijpelijke eilandlogica.

ABB handboek

Ook op Facebook leg ik het voor. Daar vertelt iemand dat ze voor een soortgelijke online cursus $7.50 heeft betaald. Dus er gloort weer hoop aan de ABB-horizon.

Het handboek ABB BES-eilanden staat online, weliswaar vol onmogelijke regeltjes doorspekt met allerlei uitzonderingen, maar het staat er. Naarmate ik dieper graaf raak ik er steeds meer van overtuigd dat ik niet had hoeven betalen.

Voordat ik die dinsdag actie kan ondernemen gaat de telefoon. De Douane Dame van het postkantoor. Zij deelt mij opgewekt mee dat ik gelijk had: ‘Over lesgeld hoeft geen ABB te worden betaald. Maar in de toekomst moet het opleidingsinstituut wel op de factuur de lessen en het materiaal apart vermelden om dergelijke verwarring te voorkomen.’ Dus thuisstudenten zijn bij deze gewaarschuwd.

Het digitale tijdperk

Gelukkig is mijn auto weer gemaakt en rijd ik naar het postkantoor. Twintig jaar geleden stond het postkantoor er ook al, maar toen woonde ik nog op de knoek, zonder telefoon en zonder tv. Mobieltjes hadden we nog niet, laat staan internet. Elke week haalde ik er een brief van mijn trouw schrijvende moeder op. En toen Nikita geboren was kwamen er hele stapels felicitatiekaarten aan. Ik heb ze allemaal bewaard. Maar tegenwoordig gaat alles digitaal. Da’s toch anders. Of, bijna alles.

Sunday’s Zonnestudio Haarlem

Vorig jaar kreeg Nikita voor haar verjaardag de opdracht om als journalist naar het Rijksmuseum te gaan om verslag te doen van ‘Late Rembrandt’. Dit jaar krijgt ze het gemakkelijker. Ik bel de Sunday’s zonnestudio bij haar om de hoek. Ter voorbereiding op Bonaire wil ik haar nog snel een elektronische giftcard sturen voor haar verjaardag. Echter, Claudia en Evelyn van de zonnestudio vertellen me dat ik de papieren giftcard zelf moet komen ophalen. Als ik lachend uitleg dat ik op Bonaire zit, biedt Evelyn spontaan aan om hem persoonlijk bij Nikita af te geven. Ze heeft zelf ook een dochter en is gelijk een en al begrip. Dat is nog eens topservice. Ben erg benieuwd hoe Nikita reageert op haar warme verjaardagsverrassing.

Slagbaai!

En hopelijk gaat ze echt nog voorbruinen want als ze op Bonaire aankomt, gaan we de volgende dag gelijk naar Slagbaai. Precies wat Nikita leuk vindt: haar hele eilandfamilie lekker om zich heen met hapjes en drankjes, zon, zee en zaligheid. Zelfs Richelle wordt ingevlogen vanuit Aruba, ‘want kamperen met jou op Slagbaai, dat mag ze absoluut niet missen!’

In gedachten zit ze al naast me, honderduit babbelend, maar ik moet nog zoveel doen voordat mijn huisje Nikita-klaar is. Alles moet pico bello zijn. En dat is niet echt mijn sterkste kant. Zeker niet als mijn nieuwe studie naar me ligt te lonken. Zonder ABB. Dat dan weer wel. Die is mooi ingewisseld voor een lekkere portie Nederlandse zon.

Masha pabien, dushi!

‘Dushi, mi stima bo, un felis cumpleanjos ku hopi amor i solo! Ofwel, Schatje, ik hou van je, een gelukkige verjaardag met veel liefde en zon toegewenst! Nog 7 nachtjes! Liefs, mama XXX

Christel Cosijn, in: Amigoe, 11 februari 2016.